Blog | Genieten? Hoe dan?

Een keer per week heb ik een kleine twee uur helemaal voor mijzelf. Alleen ik, niemand om me heen. Onze jongste is dan twee uur naar de peuterspeelzaal terwijl de andere twee kinderen op school zijn. De overige dagen werk ik of heb ik een of meerdere kinderen thuis. Die tijd alleen wil ik zo goed mogelijk benutten met dingen die ik niet kan doen met kinderen in de buurt. En dat zijn er nogal wat: in de tuin zitten met een muziekje op, foto’s plakken, stille tijd, thee drinken, boek lezen, de kranten van afgelopen week bijwerken, schrijven, serie kijken, vriendinnen bellen om bij te praten. En dan heb ik het nog niet eens over de lijst met dingen die minder leuk zijn om te doen, maar die gewoon moeten.

Mijn man zegt regelmatig: ‘Geniet van de rust straks.’ En ik denk alleen maar: genieten? Waar moet ik beginnen? Ik heb maar twee uur en ik moet lezen, thee drinken, alleen op de bank zitten en voor tien jaar aan foto’s inplakken. En zelfs al red ik dat allemaal: er moet nog zoveel meer. Genieten? Hoe dan? Van de weeromstuit ga ik dan maar de vaatwasser uitruimen en de was vouwen. Niet echt activiteiten die in mijn top 10 van favoriete bezigheden staan. Ze halen de top 100 niet eens. Maar waarom kies ik er dan toch voor om dat als eerste te gaan doen, waardoor ik nog maar tien minuten heb om snel een paar krantenkoppen te lezen voordat ik weer weg moet. Waarom eerst die vaatwasser en dan pas dat boek? Eerst stofzuigen en dan pas dat belletje naar een vriendin? Zelfs het genieten gaat gehaast en wordt ingepland als ik niet oppas. En geforceerd gaan zitten genieten is geen genot weet ik uit ervaring.

Steeds maar doorgaan en te weinig tijd nemen voor ontspanning is iets van alle tijden. Niet alleen van deze generatie, die veel ballen in de lucht te houden heeft. Ik zag het mijn ouders ook doen: werk, studie, kerkenraad, commissies, schoolactiviteiten. En hun ouders bouwden na de oorlog het land weer op en hadden dus wel andere prioriteiten dan genieten. Calvinisme wordt als een deugd gezien; van hard werken is nog nooit iemand slechter geworden. En dat is deels ook zo. Sommige dingen moeten gewoon gebeuren. Totdat het je belemmert en het je ervan weerhoudt om zonder schuldgevoel een poos languit in de tuin te gaan zitten met een tijdschrift. God roept ons op te werken, maar zeker ook om te rusten. En in Prediker staan prachtige teksten over genieten.

Tijd om de cirkel te doorbreken en meer balans aan te brengen. En kies ik teveel voor werk en huishouden en te weinig voor ontspanning of tijd met elkaar dan denk ik aan een van de betere adviezen van mijn moeder: ‘dat stof ligt er morgen ook nog wel.’