Ik: Wil jij even wat flessen naar de glasbak brengen?
Dochter (9): Telt dat als een heitje voor een karweitje?
Ik: Nee, natuurlijk niet!
Dochter: Maar ik ben aan het sparen voor een elektrische scooter.
Ik: Ja en ik spaar voor jouw studie. Zeg het maar. Wordt het een goede opleiding of een elektrische scooter?
Dochter: Een elektrische scooter.
Ik: ……
Dochter: Dus? Heitje voor een karweitje? Voor €1,- breng ik ze weg.
Ik: Vroeger had ik geen beloning nodig voor het wegbrengen van de flessen. Ik was blij om mijn moeder te helpen. En bovendien: het geluid dat het glas maakte als je het hard genoeg gooide en het kapot viel op de bodem van de glasbak; dat was nog eens een beloning! Zo ging dat vroeger.
Dochter: Vroeger had je geen elektrische steps.
Ik: …..
Dochter: Ik kan ook de plastic flessen wel wegbrengen. Dan hou ik het statiegeld. Dat is voor u toch ook fijn? En dan fiets ik ook nog langs de glasbak. Voor €1,-.
Ik: Ik weet helemaal niet of ik wel plastic flessen heb.
Dochter: Jawel hoor, zes. Dus dat is nog €1,50 extra.
Ik: Wacht even. Dus we gaan nu in een paar minuten tijd van flessen naar de glasbak brengen om je moeder te helpen van naar de glasbak en de supermarkt voor €2,50.
Dochter: Denk er maar even over na. Ik hoor het nog wel.
Even later:
Dochter: Het hoeft al niet meer. Ik mag van de buurman zijn lege flessen wegbrengen. Het zijn er tien. €2,50 dus.
Zoon (7) komt binnen
Ik: Wil jij de lege flessen naar de glasbak brengen?
Zoon: Voor €0,50? Ik spaar voor een kasteel van Lego.
Ik: Deal!
Ik geloof dat ík voor twee studies commerciële economie spaar.
Bron: http://generatio.nu/nl/71/Blog/70/Commerciële_economie
